Τ'αστερια ειναι αμετρητα μα το φεγγαρι ενα,

ειναι κι αυτο μοναδικο οπως κι εσυ για μενα.

Αχ την παντερμη τη ζωη και βασανα μου βρεχει

να της επαιξω μια κλοτσια να φυγει απο τη μεση

Λατρεύω την ανατολή, τη δύση τη φοβούμαι,

γιατί τον κύκλο της ζωής με κάνει και θυμούμαι.

Αγγελου ονομα κρατεις μα το΄χεις μαγαρισει 

ντραπηκανε για σε κι αυτοί που σ΄εχουνε βαφτισει